“ Kinakalaban niya talaga ako ng walang hiyang haring iyan. Hindi naman niya ibinigay ang sulat kung saan nakasaad kung paano makapunta sa lugar na pagkukunan ng kayamanan. Kamatayan lang ang dapat sa kanya,” galit na isinigaw ni haring Kingston.
Sa isang kaharian ng Gardenia, may isang hari na nagngangalang Kingston. Malupit ito sa kanyang mga tauhan at mga alipin. Kaya naman sa bawat agaw ng kanyang mga tauhan pinagbubutihan nila ito. Si Redo ay isa sa mga tauhan ni haring Kingston. Siya ay matagal nang naninilbihan at tapat ang kanyang paglilingkod sa hari. Isa siya sa mga pinagkakatiwalaan ng hari dahil sa kanyang magandang serbisyo.
Niyaya ni haring Kingston si haring Minus para sa isang usapan. Isang araw nagkita nga ang dalawa. Si haring Minus ay pinsan ni haring Kingston na siya ang namumuno din sa kabilang kaharian. Si Minus ay matagal ng nagseselos kay Kingston dahil mas maunlad ang kaharian ni haring Kingston kumpara sa kanya.
“Niyaya kita para tayoý mag-usap dahil nababalitaan ko na alam mo daw kung nasaan nakatago ang mga kayamanan”,sinabi ni haring Kingston kay haring minus.
“hindi ko alam ang iyong sinasabi”, sagot agad ni Minus.
“Huwag ka ngang magka-ila alam ko na alam mo kung nasaan ang mga ito. Kaya hanggang maaga pa sabihin mo na kung nasaan ang mga ito”,sumbat nanaman ni Kingston.
“Hindi ko talaga alam. Wala kang makukuhang sagot na galing sa akin”
“Kung hindi mo ito sasabihin kung nasaan ang mga ito, pagkatapos ng limang araw papatayin kita at ang mga tao dito. Sisirain ko pa ang iyong kaharian”, galit nag alit na sinabi ni Kingston para bantaan si Minus.
Hindi nakasagot si Minus at napatunganga siya. Agad naman na umalis si haring Kingston.
Natakot ng husto si minus. Kaya naman pagkaraan ng isang araw nagsulat siya para sabihin kung nasaan ang kayamanan. Inutusan ni haring Minus ang kanyang tauhan para ibigay ang sulat kay haring Kingston.
“halika dito ibigay mo ang sulat na ito kay haring Kingston. Dapat siya lang ang makabasa nito”, utos ni Minus sa kanyang tauhan.
Pinapunta ang kanyang tauhan ang palasyo ni Kingston. Ibinigay ang sulat kay Redo para ibigay sa hari. Sinabi niya na dapat ang hari lang ang makabasa nito. Habang nasa daan si Redo patungo sa trono ng hari para ibigay ang sulat. Gusto niyang basahin ito. Nagtataka kasi siya kung bakit ang hari lang ang pwedeng makabasa nito.
“Basahin ko kaya ang sulat na ito? Baka may itinatago ang hari”, tungon niya sa kanyang sarili.
Kaya imbes na dumeretso patugo sa trono ng hari pumunta siya sa kanyang kwarto at dalidaling binasa ito. Binasa niya ito ng taimtim at palihim. Nakasaad sa sulat na ang kayamanan ay nasa gilid ng bundok ng adventura. May pananda itong malaking puting bato. Doon mahahanap ang mga kayamanan.
“tama pupuntahan ko iyon bukas. Kailangan ko talaga ang pera ngayon para mapagamot ko na ang aking pinakamamahal na asawa”, taimtim na na kinakausap sa kanyang sarili.
Madaling araw pa lamang ay pinuntahan niya ang nasabing lugar. Hinanap niya ito sa bundok adventura. Pagkatapos ng masinsinan na paghahanap na kita na niya ito at dalidaling pinuntahan. Pagkarating sa lugar na iyon….
“tulong!!!tulungan ninyo ako”, malakas na sigaw ni Redo.
Hindi maka-ahon si redo sa butas na kanyang kinalalagyan. Palaging sigaw ng siagaw ng tulong pero walang nakakarinig sa kanya. Hanggang siyaý nanghihina at gutom na gutom. Mag-iisang araw na siya sa butas na iyon at may isang taong nakakita sa kanya. Iniahon niya ito sa butas at idinala sa kanyang bahay na malapit lang sa pinangyarian nito.
Äno ba ang nagyari sa taong ito. Nanghihina na siya. Kailangan magamot siya sa madaling panahon”, sabi ng matanda sa sarili.
Binihisan niya ito at nilapatan ng mga gamot. Pagkatapos ng limang oras siyaý nag-kamalay at gusto na niyang bumalik sa palasyo ni haring Kingston.
“huwag ka munang pumunta doon. Hindi mo pa ito kaya”, bilin ng matanda kay Redo.
Hindi nga siya pumilit pero may plano siya na aalis kinabukasan.
Madaling araw pa lamang ay nagpa-alam na siya sa matanda. Kahit hindi pa magaling ang kanyang mga sugat ay pinilit niya talaga ito.
Nakatungtung nga siya sa palasyo ng hari at ipinagtapat ang lahat ng nangyari.
“mahal na hari, ang sulat po na ibinigay ni haring Minus paras a iyo ay…”,hindi naituloy na sinabi ni Redo.
“nasaan ang sulat. Dali ibigay mo na sa akin. Importante iyon”,nagmamadali na sinabi ni Kingston.
“kaya nga po marami akong sugat ngayon dahil pinakialaman ko ang iyong sulat. At pinuntahan ko ang nasabing lugar na ito at ito ang aking napala. Isa pala itong patibong na kagagawan ni haring Minus”, ipinaliwanag ni Redo.
Napaisip-ang hari.
“kung ganon pala trinaydor ako ni haring Minus. Walang hiya ang haring iyon. Kailangan siyang bigyan ng liksyo”,sabi ng hari.
“Pero bakit mo namang nagawang pakia-laman ang aking sulat?”,tanong ng hari.
“Kasi po may sakit ang aking asawa at kailangan na siya ay mapagamot sa madaling panahon. Kaya naman noong nabasa ko ang sulat tungkol sa kayamanan pinuntahan ko ito nagbabasakaling makakuha sa isa sa mga ito. Pero ito ang aking napala”, paliwanag ni Redo.
“Naiitindihan kita. Ito tanggapin mo ang pera paras a iyong asawa”, sabi ng hari.
“maraming salamat po”,sagot ni Redo.
“Ngayon na pag-isip isip ko na na hindi ko na kailangan ng maraming kayamanan. Hindi ko na guguluhin si Minus. Bahala na siya sa mga kayaman, dahil siya naman talaga ang nag-mamay-ari ng mga ito”,sabi ni haring Kingston.
Nagyakapan ang dalawa.
ARAL:
Ang paggiging pakialamero o paggalaw sa isang bagay na hindi naman mo naman pag-aari o hindi naman paras a iyo ay nagbibigay ng kapahamakan sa iyo at maaaring makitil pa ang iyong buhay dahil dito.
No comments:
Post a Comment