Ang Dalawang Anghel

ni: Queenie Rose S. Corpuz


Sina Anghel Cirrius at Anghel Cumulus ay naglalakbay. Napansin ni Anghel Cumulus na aabutan na sila ng dilim at nagpasyang makisuyo sa isang malaki at magandang bahay na kanilang nadaanan. Pagkatok ay pinagbuksan sila ng lalaking may-ari.
Anghel Cirrius: “Magandang gabi po. Maaari po ba kaming makapagpalipas ng gabi sa inyong bahay?”
Lalaki: “Ay naku! Wala na kasi kaming ekstrang kwarto kaya sa ibang bahay na lang kayo pumunta (sabay sara ng pinto.)”
Nagkibit balikat na lamang na umalis ang dalawang anghel. Napansin ni Anghel Cumulus na may inayos na sirang sahig sa bakuran ng malaking bahay si Anghel Cirrius bago sila umalis.
Sa kanilang paglalakad ay may nakita ulit si Anghel Cumulus na isang maliit at maralitang kubo at baka sakaling pasisilungin sila ng may-ari. Pagbukas ng pinto, nakita nila agad ang mag-asawa at dalawang maliliit nitong mga anak.
Ina: “A ganun ba? Oo nga’t lumalalim na ang gabi. Naku sige pasok kayo. Dito na kayo sa aming kwarto at pagpasensyahan nyo na ang aming maliit na papag.”
Nagpasalamat at nahiga ang dalawang anghel. Nauna nang nakatulog ng mahimbing ang isa. Si Anghel Cirrius ay nagpahangin muna sandal ng mapansin ang kalabaw ng mag-anak bago tuluyang natulog. Kinaumagahan ay nagising na lamang ang dalawa nang madinig ang malakas na iyak ng mag-anak. Sa kanilang paglapit ay nakita nilang namatay na noong gabing iyon ang kaisa-isang kalabaw ng mag-anak na siyang tanging pinagkukunan ng kanilang ikabubuhay.
Hinatak papalayo ni Anghel Cumulus si Anghel Cirrius sabay sabing, “Ano ka ba naman Cirrius. Hindi mo man lang pinigilan ang pagkamatay ng kalabaw samantalang pinatulog tayo ng maralitang mag-anak na ito sa kanilang bahay ng buong puso at pinatuloy pa sa kaisa-isa nilang papag at sila ay sa sala. Tapos doon sa malaking bahay, pinagtabuyan tayo pero nakuha mo pang ayusin ang sirang sahig sa kanilang bakuran…”
Anghel Cirrius: “Mali ka Cumulus. Kagabi ay bago ako matulog ay nakita ko ang anghel ng kamatayan para kunin ang buhay ng ina. Alam ko na magiging mahirap ang pagdadaanan kapag siya ang nawala. Kaya nakiusap akong imbes na ang kanilang ina ay ang kalabaw na lamang. Tungkol naman sa sirang sahig sa bakuran ng malaking bahay ay napansin ko kasi na ang laman ng butas na iyon ay ginto. Cumulus hindi karapat-dapat na malaman iyon ng may-ari ng bahay kaya naisipan kong takpan na lamang ito at ibigay sa mag-anak.”

Aral:
Lahat ng nangyayari sa ating buhay ay may kaakibat na dahilan, masakit man ito o hindi para sa ating kalooban. Hindi man natin malaman ang dahilan sa ngayon ay ang mahalagang naisapuso natin ay iyong dapat na tiwala natin sa Panginoon sa kanyang desisyon para sa ating buhay.